Op bezoek bij Segura, Escola de Samba

TROMMELS VEROVEREN HET ZUIDEN

Met een ratelende solo schudt Erwin Ensinck (38) de leden van zijn sambagroep wakker. Het scherpe geluid van zijn leiderstrommel, de repinique, schalt door de aula van een Maastrichts schoolgebouw. Het is tijd om op te letten voor de pakweg veertig percussionisten van zijn sambaband Segura. Even later valt iedereen in en bewegen de grond en de ramen mee met een meeslepend en massaal sambaritme. Stil blijven staan wordt moeilijk.

In de afgelopen tien jaar is het aantal sambabands, of op zijn Braziliaans: baterias, in Nederland enorm toegenomen. Afgaande op de site samba.pagina.nl zijn er een zeventigtal groepen actief, die uit 15 tot 40 muzikanten bestaan. Vooral in de zuidelijke provincies schieten ze als paddestoelen uit de grond. Eindhoven en Maastricht springen eruit: met 6 bands elk zijn ze sterk vertegenwoordigd.

Carnaval
De link met carnaval is dan snel gelegd. Hoeveel bruiloften, braderieën of bedrijfsfeesten er gedurende het jaar ook worden opgeleukt met percussie, de optredens tijdens carnaval vormen de ruggengraat van de meeste Brabantse en Limburgse bands.

Segura is verreweg de meest opvallende verschijning tijdens het Maastrichtse straatcarnaval. Wie de groep voor het eerst tegen het lijf loopt, deinst al snel achteruit. Is het niet vanwege het donderende geweld van de tientallen trommels, dan is het wel om de indrukwekkende verschijning. In tegenstelling tot de bontgekleurde andere baterias, laat Segura zich met haar zwarte pakken het best omschrijven als een futuristisch geklede zwarte strijdmacht. De meest bizarre helmen, vleugels en uitsteeksels sieren de band. Honderden knipperende rode lichtjes op de pakken maken het kijkspel compleet.

'Alsof een leger Orks op je af komt'
“Eerst leken we te zijn weggelopen uit Star Wars, de laatste jaren gaan we qua thema iets meer richting fantasy”, vertel Ensinck. Ik hoor mensen wel eens zeggen dat het lijkt of er een leger Orks op hen af komt, haha.” Maarre, horen bij samba geen halfnaakte danseressen en kleurige verentooien in plaats van zwartleren pakken? “Tja, hier valt carnaval in de winter hè? Dan moet je toch wat dikker aankleden. En we vallen natuurlijk des te meer op met onze pakken.”

Tijdens de repetitie gaat alle communicatie via de schelle aluminium trommel van Ensinck en door middel van handgebaren. Als een van de vrouwelijke spelers te laat invalt op een van de grote surdo-trommels, kijkt hij haar streng aan en gebaart hij dat ze stond te slapen. Zoveel herrie in toom houden is nog niet makkelijk. Maar wel leuk, vertelt de Maastrichtenaar.

Nog nooit in Brazilië
“Als er een optreden op het programma staat, dan begint het in mijn bovenkamer te ratelen. Dan ga ik met de samba naar bed, en word ik ermee wakker. Dan lig ik allerlei ritmes en breaks te bedenken. Het is dan zó’n kick als de muziek klinkt zoals ik die van tevoren bedacht heb.”

Een reis naar samba-bakermat Brazilië is er in het negenjarig bestaan van de band, nog niet van gekomen, bekent de bandleider. “Ja, dat klinkt misschien raar, maar het zit zo: het Braziliaanse carnaval valt altijd precies tegelijk met het onze. En mij krijg je met geen tien paarden uit Maastricht tijdens die dagen.” (AD)