Robodock, niet voor watjes

ROBODOCK, VLAMMENWERPERS EN ROBOTKUNST

Steekvlammen van veertig meter hoog, computerspelletjes waarbij na het spelen de striemen op je handen staan. Technologie- en kunstenfestival Robodock, van 20 tot en met 23 september op het NDSM-terrein in Amsterdam, is niet voor watjes.

"We laten veel over aan de eigen inschatting van het publiek", zegt Robodock-directeur Maik ter Veer (39). "Er is al genoeg gereguleerd in dit land. Maar vergis je niet. We hebben een immens veiligheidsplan."

Verkapte pyromanen
"Je ziet er weinig van als bezoeker, maar achter de schermen houden we alles goed in de gaten. Brandweerlieden vinden het trouwens maar wát leuk hier, volgens mij zijn dat zelf verkapte pyromanen."

Het rauwe karakter van Robodock zit niet alleen in de programmering, die bol staat van de robotica, computerkunst en spektakeltheater. Vanaf het moment dat je voet aan wal zet op de voormalige scheepswerf, sta je in een wereld van betonnen vloerpanelen, hoge loodsen en stalen hijskranen. Het kantoor van de organisatie is niet meer dan een twee verdiepingen tellende bouwkeet, die uitkijkt over het rommelige terrein.

Gewend aan grote ruimtes
Ter Veer, een kraker van het eerste uur, voelt zich er als een vis in het water. "Ik heb vijftien jaar in fabrieken gewoond. Ik heb geleerd om te gaan met grote ruimtes en industrieel materiaal. Met die kleine culturele broedplaatsen van de gemeente heb ik nooit uit de voeten gekund."

Ondanks dat het kunstfestival dit jaar zijn negende editie beleeft en meer dan 10.000 bezoekers verwacht, hangt het voortbestaan nog altijd aan een zijden draadje. Het gebrek aan een vaste locatie en subsidies maken het iedere keer weer spannend.

"We gaan elk jaar bijna failliet", zegt Ter Veer. Wat hem betreft is dat zo snel mogelijk afgelopen. "Volgend jaar, bij ons jubileum, wil ik een vast pand hebben. Dan kunnen we het hele jaar door theatershows geven en kunst exposeren. We hebben nu wel genoeg met ons laten sollen."

Sprookjesbos van staal
Tijdens een rondleiding in een loods met twintig meter hoge toegangsdeuren overheerst zijn enthousiasme weer. Om hem heen wordt druk gelast en gespijkerd. "We hebben weer een prachtige hoop schroot weten te bemachtigen. De chill-out wordt een sprookjesbos van staal, prachtig toch?" (ANP)

Dansen in munitiebunkers en vliegtuighangars

16 UUR BEUKEN OP Q-BASE

Vliegtuighangars, munitiebunkers en raketopslagloodsen. Ze vormen zaterdag 9 september het bizarre decor van Q-Base, een Nederlands dancefestival net over de Duitse grens op een oude RAF-basis.

Waar tijdens de koude oorlog nog talloze kernwapens lagen opgeslagen en in 1999 de laatste Britse militairen vertrokken, staan zaterdag 20.000 jongeren te dansen. Zwaargepantserde wapenopslagplaatsen en oude straaljagerhangars doen dienst als dansvloer. Party-organisatie Q-Dance wist de indrukwekkende locatie in Laarbruch, net over de grens bij Nijmegen, drie jaar geleden te claimen.

James Bond
Ibo Örgüt van Q-dance blijft zich verbazen over het tussen bossen verscholen terrein. ,,Het is alleen al geweldig om er rond te lopen. Alles werkt nog: de lichtmasten, de raketinstallaties. Het voelt alsof je zo een James Bond-film inwandelt."

De eerste editie - in 2004 - was 's nachts, die van 2005 overdag. Dit jaar zijn de twee versies gecombineerd. Dat betekent dat de muziek van de 85 dj's om 4 uur 's middags begint en pas om 8 uur 's ochtends ophoudt.

Afgelegen plek
Volgens Örgüt is het in Duitsland niet ongebruikelijk dat feesten zo lang duren. Duitsers kunnen wel tegen een stootje. Ook wat het geluidsniveau betreft wordt er een tandje hoger geschakeld. Örgüt: ,,We zitten op een afgelegen plek en veel speelt zich af in bunkers. Dus we kunnen er behoorlijk tegenaan. Duitse autoriteiten kijken er sowieso anders tegenaan dan Nederlandse. Het geluid mag achterlijk hard daar.''
(ANP)