Hitsige tienermeisjes voor leden studentenkoor

GILLENDE TIENERMEISJES IN KOREA

Honderden gillende meisjes verdringen zich achter de afscheiding om een glimp op te vangen van hun helden, die zojuist een meeslepend optreden hebben gegeven. Schreeuwend en kirrend van plezier vragen ze de jongens om hun handtekening.

Nee, het is geen scène uit de glorietijd van de Backstreet Boys of een situatieschets van Jim en Jamai op een balkon in Amsterdam. Het gaat hier over het Utrechtse Close Harmony studentenkoor Dekoor na een concert in Zuid-Korea. Terwijl de meeste amateurkoren al blij zijn wanneer er honderd vrienden en bekenden naar het buurthuisoptreden komen, maakt Dekoor zich op voor een tweede reis naar Azië. Daar wachten namelijk een paar duizend Koreanen en Taiwanezen op de dertigkoppige groep uit Utrecht.

Gillende tieners
Het is een raar verhaal, geeft koorlid Maarten van der Ven (23) toe. “We stonden er vorig jaar echt van te kijken. Elke keer als de jongens uit het koor de lobby inliepen, stonden die gillende tieners er weer. We waanden ons echte popsterren. De langste jongen van de groep, die ook nog eens blond was, werd werkelijk geadoreerd. Hij kreeg zelfs een taart cadeau van een groepje meisjes. De vrouwelijke leden van ons koor waren wel eens jaloers ja, dat was wel duidelijk, haha.”

Op een korenfestival in Italië, waar Dekoor in de prijzen viel, werd de groep in 2003 uitgenodigd voor het Koreaanse festival. Toen die show een groot succes werd, werd de groep voor dit jaar weer uitgenodigd en kwam er ook een boeking binnen uit Taiwan. Aanstaande zondag vertrekt het vliegtuig, dus op de vaste dinsdagavondrepetitie gaat het er serieus aan toe. Dirigent Johan Rooze laat de groep tien keer hetzelfde stukje zin zingen. “Niet géeeeet better, get béeeetter. Better, daar gaat het om!”, roept Rooze van achter zijn piano naar de groep. “En niet ineens drie keer zo hard gaan zingen als je de tekst weer weet”, schampert hij met een gemene grijns.

Minder stijf
“Wat die Koreanen zo leuk aan ons vinden, is dat we zo anders op het podium staan dan zij”, vertelt Van der Ven. “Zij staan er heel stijfjes bij, terwijl wij verschillende opstellingen hebben en bewegen over het podium. Toen we vorig jaar tijdens de show onze strikjes afdeden en onze jasjes weggooiden, kwam er een orkaan van geluid uit de zaal. Het publiek ging uit zijn dak. Dat waren ze daar duidelijk niet gewend.”

Om de bevriende Aziaten een eer te bewijzen, heeft Dekoor ook een Koreaans liedje ingestudeerd. De gedachte aan hun stijve opstellingen op het podium zorgt voor enige hilariteit. “Mogen we het Koreaanse koortje nadoen”, vragen twee meisjes aan regisseur Jeroen Groenendijk. “Als jullie er geen grap van maken, vind ik het oké”, antwoordt deze. Daarna vouwen de meisjes netjes hun handen voor hun middel en wiegen braaf met de muziek mee. “We hebben niet van die rare jurkjes aan, dus volgens mij moet dit best kunnen”, besluit een van de dames achteraf.

Borrelen
Na de repetitie wordt er nog even nageborreld in de bar van cultureel centrum Parnassos. Van der Ven, al vijf jaar lid, is er ondertussen aan gewend als zo vlak voor een optreden nog niet alles vlekkeloos gaat. “Het blijft een studentenkoor hè. Helft van het jaar beetje lol hebben en dan ineens als een gek repeteren, zo gaat het altijd. Maar straks staan we er hoor. Onze eerste show in Korea is meteen voor tweeduizend mensen en de televisie. Heftig.” (UN, foto Dekoor)

Lupo naar de top, deel 3

STRESS: DE MAN VAN DE PLATENMAATSCHAPPIJ OP BEZOEK

Op weg naar de doorbraak volgt het Utrechts Nieuwsblad maandelijks het wel en wee van de Utrechtse gitaarpopband Lupo. Aflevering 3. Optreden in Hofman Café en een reactie van de Zinin-programmeur.

Moegespeeld storten de zes jongens van Lupo na hun optreden ter aarde. In de kale felverlichte gang achter het podium van Hofman Café in Utrecht zitten zes bezwete lichamen op de grond. Met water en bier wordt het verloren vocht ingehaald. De opdracht is volbracht: een strak optreden neerzetten voor ‘De man van het platenlabel’ die voor het eerst kwam kijken.

Die aanwezigheid zorgt voor en tijdens het optreden voor de nodige spanning bij de band. Het aangeboden bier wordt aan het begin nog netjes weggewuifd. Drummer Floor: “Ik moet even gaan bedenken hoe ik de biertjes ga plannen vanavond.” Dat het laatste optreden alweer een tijdje terug was, maakt de sfeer er ook niet relaxter op. Even na het laatste liedje komt er een sms-je: de man van het platenlabel schrijft: “was leuk, ik kom nog een keer kijken.” De band weet niet zo goed hoe dit opgevat moet worden. Vond hij het zo leuk dat hij nog een keertje wilde kijken of vond hij het niks en geeft hij de groep een herkansing?

Mensen hangen aan de bar
“Optredens in dit soort café’s zijn best wel moeilijk” zegt gitarist Ward achteraf. “Je staat in een lichte ruimte met tafeltjes en de meeste mensen hangen achter bij elkaar aan de bar. Dan kost het veel moeite om de mensen erbij te betrekken.”

De Lupo-promotiepakketten die Ward vorige maand naar platenlabels, festivals en café’s heeft gestuurd hebben deels hun vruchten afgeworpen. Zo heeft Lupo behalve in Hofman Café ook in dB’S opgetreden en volgt op donderdag 23 juni een optreden in Café de Flitz. De pogingen om op festivals op te treden zijn tot op heden minder succesvol. Zo heeft Zinin Festival bijvoorbeeld nog niets laten horen op de toegestuurde demo.

Zinin-programmeur Jacco Van Lanen schrikt een beetje als hij gebeld wordt met de vraag hoe het pakket met demo, biografie en videoclip ontvangen is. “Ehh, Lupo… ik heb de cd wel beluisterd maar ik moet bekennen dat ik me er weinig van herinner. De muziek heeft dus niet veel indruk gemaakt.” Toegezonden demo’s gaan bij Van Lanen’s bedrijf tijdens het werk in de cd-speler. “Als het echt interessant is, word ik wakker geschud uit mijn werkzaamheden. Dat is in dit geval dus duidelijk niet gebeurd.”

Schaamte
Eenmaal om uitleg gevraagd over het uitblijven van een reactie naar Lupo toe, moet hem toch iets van het hart. Van Lanen: “Ik schaam me er wel een beetje voor. Het klinkt heel lullig, maar het komt voor dat mensen zelf bellen en dat ik me er helemaal niks meer van herinner. Maar van de andere kant: er zijn ook demo’s die ik drie weken lang draai.”

Als hem ter ore komt dat de band op de VPRO-website 3 voor 12 deze week gepresenteerd wordt als Hollandse Nieuwe en ‘de man van het platenlabel’ naar een optreden is geweest, slaat enige twijfel toe over zijn aanvankelijke oordeel. Van Lanen: “Misschien moet ik die cd er toch nog maar eens bij gaan nemen.” Of dat goed nieuws betekent voor Lupo zal volgende maand blijken. (UN)

Lees ook deel één, twee en vier