Hitsige tienermeisjes voor leden studentenkoor

GILLENDE TIENERMEISJES IN KOREA

Honderden gillende meisjes verdringen zich achter de afscheiding om een glimp op te vangen van hun helden, die zojuist een meeslepend optreden hebben gegeven. Schreeuwend en kirrend van plezier vragen ze de jongens om hun handtekening.

Nee, het is geen scène uit de glorietijd van de Backstreet Boys of een situatieschets van Jim en Jamai op een balkon in Amsterdam. Het gaat hier over het Utrechtse Close Harmony studentenkoor Dekoor na een concert in Zuid-Korea. Terwijl de meeste amateurkoren al blij zijn wanneer er honderd vrienden en bekenden naar het buurthuisoptreden komen, maakt Dekoor zich op voor een tweede reis naar Azië. Daar wachten namelijk een paar duizend Koreanen en Taiwanezen op de dertigkoppige groep uit Utrecht.

Gillende tieners
Het is een raar verhaal, geeft koorlid Maarten van der Ven (23) toe. “We stonden er vorig jaar echt van te kijken. Elke keer als de jongens uit het koor de lobby inliepen, stonden die gillende tieners er weer. We waanden ons echte popsterren. De langste jongen van de groep, die ook nog eens blond was, werd werkelijk geadoreerd. Hij kreeg zelfs een taart cadeau van een groepje meisjes. De vrouwelijke leden van ons koor waren wel eens jaloers ja, dat was wel duidelijk, haha.”

Op een korenfestival in Italië, waar Dekoor in de prijzen viel, werd de groep in 2003 uitgenodigd voor het Koreaanse festival. Toen die show een groot succes werd, werd de groep voor dit jaar weer uitgenodigd en kwam er ook een boeking binnen uit Taiwan. Aanstaande zondag vertrekt het vliegtuig, dus op de vaste dinsdagavondrepetitie gaat het er serieus aan toe. Dirigent Johan Rooze laat de groep tien keer hetzelfde stukje zin zingen. “Niet géeeeet better, get béeeetter. Better, daar gaat het om!”, roept Rooze van achter zijn piano naar de groep. “En niet ineens drie keer zo hard gaan zingen als je de tekst weer weet”, schampert hij met een gemene grijns.

Minder stijf
“Wat die Koreanen zo leuk aan ons vinden, is dat we zo anders op het podium staan dan zij”, vertelt Van der Ven. “Zij staan er heel stijfjes bij, terwijl wij verschillende opstellingen hebben en bewegen over het podium. Toen we vorig jaar tijdens de show onze strikjes afdeden en onze jasjes weggooiden, kwam er een orkaan van geluid uit de zaal. Het publiek ging uit zijn dak. Dat waren ze daar duidelijk niet gewend.”

Om de bevriende Aziaten een eer te bewijzen, heeft Dekoor ook een Koreaans liedje ingestudeerd. De gedachte aan hun stijve opstellingen op het podium zorgt voor enige hilariteit. “Mogen we het Koreaanse koortje nadoen”, vragen twee meisjes aan regisseur Jeroen Groenendijk. “Als jullie er geen grap van maken, vind ik het oké”, antwoordt deze. Daarna vouwen de meisjes netjes hun handen voor hun middel en wiegen braaf met de muziek mee. “We hebben niet van die rare jurkjes aan, dus volgens mij moet dit best kunnen”, besluit een van de dames achteraf.

Borrelen
Na de repetitie wordt er nog even nageborreld in de bar van cultureel centrum Parnassos. Van der Ven, al vijf jaar lid, is er ondertussen aan gewend als zo vlak voor een optreden nog niet alles vlekkeloos gaat. “Het blijft een studentenkoor hè. Helft van het jaar beetje lol hebben en dan ineens als een gek repeteren, zo gaat het altijd. Maar straks staan we er hoor. Onze eerste show in Korea is meteen voor tweeduizend mensen en de televisie. Heftig.” (UN, foto Dekoor)